Historia szkoły

Podczas ostatniej wojny zamek uległ zniszczeniu. Nie posiadał dachu i wymagał remontu. Za kwotę 7.000.000,-zł wykonano go dzięki Ministerstwu Przemysłu i Handlu, które przejęło obiekt. Po remoncie zorganizowano w nim Szkoły Przysposobienia Zawodowego nr 16. Przyjęto 300 uczniów. Czas trwania nauki ograniczono do 11 miesięcy. Warunki były bardzo prymitywne, brak ławek, uczniowie siedzieli na podłodze, tablice zastępowały drzwi pomalowane na ciemny brąz. Jednak dla młodych mężczyzn, którzy wrócili z wojny był to początek nowego, szczęśliwego życia, początek stabilizacji, koniec koszmaru wojny.

W roku 1948 szkoła została wyposażona w najniezbędniejsze umeblowanie i pomoce naukowe. Jednak warunki były nadal bardzo trudne. W tym samym budynku znajdował się internat, kuchnia i stołówka. Kadrę wychowawczą szkoły i internatu stanowili oficerowie zdemobilizowani po zakończeniu wojny. Uczniów podzielono na trzy kompanie, a kompanie na plutony. Każda kompania miała dowódcę w stopniu podporucznika, a plutony miały za wychowawców podoficerów, kaprali, plutonowych i sierżantów. Personel wychowawczy i administracyjno – gospodarczy stanowił razem dość liczną kadrę – około 70 ludzi. Szkoła posiadała samochody ciężarowe i odpowiednią do nich obsługę.

Ten typ szkoły przetrwał do roku 1954, po czym został zlikwidowany. Po likwidacji zamek przejęło Ministerstwo Przemysłu Chemicznego. Internat przeniesiono na ulicę Głęboką 5. Na terenie zamku zorganizowano Publiczną Szkołą Zawodową. Nauka odbywała się w godzinach popołudniowych. Uczniowie byli etatowymi pracownikami Zakładów Celulozowo – Papierniczych.

W 1956 roku szkoła została przyjęta przez Ministerstwo Oświaty przyjmując nazwę Zasadniczej Szkoły Papierniczej. Kształcono w niej w zawodach: aparatowy przemysłu chemicznego i ślusarz. W latach 1957-58 zamek poddano gruntownemu remontowi. W roku 1961 uczyło się tu ponad 400 uczniów w klasach rannych i wieczorowych w zawodach: Technik Przemysłu Papierniczego o specjalności papiernik. Rozpoczęto kształcenie w zawodzie sprzedawca, powstały także klasy wielozawodowe.

W roku 1966 powstała klasa ogólnoekonomiczna oraz utworzono I klasę Technikum Mechanicznego dla Pracujących o specjalności budowa maszyn.

W roku szkolnym 1967-68 klasa ogólnoekonomiczna kształciła młodzież w specjalności: ekonomika i organizacja przedsiębiorstw a w roku następnym wprowadzono specjalizację: finanse i rachunkowość.

Od roku 1971 wzrasta ilość klas wielozawodowych kształcących uczniów w wielu specjalnościach i zawodach, wprowadzono też nowy typ szkoły - Technikum Ekonomiczne dla Pracujących.

W roku 1975, ze względu na różnorodność typów, kierunków i zawodów szkoła otrzymała nazwę Zespołu Szkół Zawodowych, w skład którego wchodziły: Zasadnicza Szkoła Zawodowa, Liceum Ekonomiczne, Technikum Celulozowo – Papiernicze oraz Liceum Ekonomiczne dla Pracujących.

Obiekt zamku, w którym mieści się Zespół Szkół Zawodowych jest ciągle modernizowany i przystosowywany do wymagań współczesnej szkoły ponadpodstawowej. Od początku lat dziewięćdziesiątych nieustannie trwają w nim remonty sal lekcyjnych i prace adaptacyjne różnych pomieszczeń zmieniających swe dotychczasowe przeznaczenie.